Woensdag, 27 Februarie, 2019
Het is weer een tijdje rustig geweest op de blog, bij ons echter niet.
We zijn nu onderweg naar Bonaire en met een reden. We wilden zo graag nog naar Antigua, St. Barths, St. Maarten, Anguila, Saba, St. Eustatius en Montserat.
Sinds Union hebben we Mayreau, Tobago Cays, Canouan hebben we overgeslagen, Bequia, St.Vincent, Saint Lucia, Martinique, Dominica, The Saints en Guadeloupe bezocht. Zoveel gedaan, zoveel beleefd en geen tijd of puf om hierover te schrijven. Zeg maar een blogblock! Hier hebben jullie dus nog recht op maar eerst dit.
Vanaf Guadeloupe wilden we verder naar Antigua toen we het bericht hoorden dat mijn zus opgenomen was in het ziekenhuis ivm opstapeling van CO2. Zij heeft COPD Gold 4 en wellicht zou ze de ochtend niet halen. Na rondbellen en mailen bleek dat we de boot niet veilig konden achterlaten ivm overvolle jachthavens in Guadeloupe en Martinique, de andere eilanden hebben geen havens, ivm komend carnaval. Voor anker gooien is voor mij geen optie aangezien we niet weten hoelang e.e.a. kan gaan duren.
Gelukkig bereikte ons s’ochtend het bericht dat het weer stukken beter ging met mijn zus en heb zelfs nog met haar gebeld. Daarin gaf ze aan dat wij nog niet hoefde te komen maar het zette mij toch tot nadenken. Als er op korte termijn overtocht gewenst is zitten we daar niet goed. Misschien hadden we nog door kunnen varen naar Antigua, havens genoeg daar maar het leek ons verstandiger om koers te zetten naar Bonaire. Vanaf daar hebben we een rechtstreekse vlucht en ook vanaf Curaçao. We weten immers niet voor hoelang we evt naar Nederland moeten en dan ligt de boot in ieder geval al goed voor aankomend hurricaneseizoen. We waren echter nog niet klaar voor de overtocht, er moest iets meer duidelijkheid komen over de toestand van mijn zus, verder wilde ik goed internet en dat kon in Dominica. Daar had ik al een datakaartje voor en die werkte prima. In Martinique en Guadeloupe kan je dan wel gemakkelijk bellen met de mobiel (=Europa) maar internet is slecht en ik heb geen internetdata op mijn abonnement. Op een of andere manier kon ik via mijn T-mobile er ook geen data op krijgen. We waren dus aangewezen op internet van cafe’s en terrasjes en dat ging moeizaam. Dus vertrokken we naar Dominica, echter het weer was zo slecht dat we zijn uitgeweken naar The Saints. Hier konden we geen goede ankerplaats vinden en hebben de hele nacht liggen rollen. We moesten ook nog uitklaren en dit hebben we de andere dag gedaan. Daarna zijn we doorgevaren naar Dominica, weer veel wind, hoog aan de wind, maar met de kotterfok erbij liepen we toch 8 knopen. Toen we aankwamen op de ankerplaats in Dominica stond er inmiddels 30 knopen wind, uitschieters 35 knopen, en toen deed d ankerlier het niet. Asha doet normaal het ankeren terwijl ik de boot in positie houdt maar ik werd nu op het voordek verwacht. De ankerlier gaf geen sjoege meer, geen spanning oid. Terug naar de kuip om de automatische zekeringen te resetten zonder resultaat. De boot was inmiddels behoorlijk afgedreven en toen Asha maar gezegd het anker van de rem te nemen zodat we in ieder geval voor anker kunnen. Het probleem lossen we later dan wel op.
De boot weer in positie gebracht maar toen kreeg Asha de rem wel los maar de gypsy, oftewel nestenschijf, wilde niet lossen. Het anker viel dus niet en mijn assistentie was weer benodigd op het voordek. Na veel getrap op de ketting en handmatig bedienen kwam deze dan eindelijk los maar we waren weer veel te ver afgedreven. Opnieuw de boot in positie gemanoeuvreerd en toen vallen anker. De ketting liep mooi uit maar de boot werd weer door de wind gepakt en we driften erg snel naar achteren, toen we voldoende ketting hadden gestoken de rem erop maar nu begon de lier af te lopen. Als ik dit niet kon stoppen zouden we het einde van de ketting bereiken en dan komt er touw van 20 meter. Deze had ik juist nog in Guadeloupe vernieuwd en constructie verbeterd maar het zou wel met een schok gaan wat ik wilde voorkomen. Splitsecond decision wat te doen. Ik kon naar achteren sprinten om de motor in zijn vooruit te zetten om zodoende de kracht eraf te halen maar de boot lag dwars op de wind. Dat zou betekenen met vol roer aan boord de boot proberen in de windrichting te krijgen. Die tijd had ik niet. 2e optie was de snubber,(lijn met kettinghaak die om de kikkers wordt belegd) die altijd op de ketting wordt gezet om de kracht van de ankerlier te halen in te haken in de ketting. Dit, al overboord hangend, op een uitlopende ketting in kunnen haken en nu werd de kracht naar de kikkers geleid en de ankerlier stopte gelukkig. Missie geslaagd maar nu krabte het anker. Gelukkig hadden we de ruimte maar bijna 60 meter met de hand inhalen om opnieuw voor anker te gaan stond mij niet zo aan. Ik liet het even zo, de wind zou ook wel weer minder worden en we hadden nog genoeg ruimte achter ons. Wel lag er een boot schuin achter ons en als de wind zou draaien zouden we weleens erg dichtbij kunnen komen. Toeval wil dat er vrienden (Fairy Queen) op de ankerplaats lagen en die kwamen al snel op ons toe terwijl ik overal aan het meten was waar nu het probleem zat. Maar dat kon ook wel wachten tot morgen, bier en wijn kwamen op tafel en het werd al snel gezellig. Toen de wind minder werd hebben we met behulp van Ronald en Nicole het anker met de hand binnen gehaald en zijn we opnieuw voor anker gegaan. Dit gaf meer rust, we lagen nu vrij van alles en iedereen, en het feest kon verder. De andere dag alles nagemeten en ik kwam uit bij de ankerlier zelf. De rest zag er goed uit dus de ankerlier maar uit elkaar gehaald. Elektromotor gedemonteerd en deze open gemaakt en daar zat het probleem. De koolborstels zaten vast en maakten geen contact meer met de rotor. Na een middagje schoonmaken en gangbaar maken deed de ankerlier het weer zoals vanouds (misschien zelfs beter) en we konden met een gerust hart weer vertrouwen dat deze het de volgende dag zou doen. Na nog een sundowner op de Fairy Queen zijn we op tijd naar bed gegaan en nu zijn we dus onderweg naar Bonaire.
Dit ging ook niet geheel zonder problemen want toen we de rhib (rubberboot) hadden gehesen zag ik bij het borgen dat de zonnepaneelbeugel, waaronder dus ook de rhib hangt gescheurd was. Als dit verder zou scheuren kon ik de boot niet meer laten zakken met de kans dat alles ook nog eens naar beneden kan komen op open zee. De rhib dus maar weer laten zakken, die kan ook gesleept worden maar heeft niet mijn voorkeur. Nu was in ieder geval de kracht eraf en het wordt ondersteund door de davits. Die houdt het wel vol tot Bonaire of Curaçao. Althans dat moet!
We varen nu nog op de motor, de wind laat het helaas helemaal afweten.
Vrijdag 01 Februari 2019
De zee wisselt van regelmatig naar warrig, soms met golftoppen van 4 meter hoog die de boot op zijn kant proberen te gooien maar steeds vecht ze terug en komt weer mooi terug. De deining is niet regelmatig, er lopen kruiszeeën doorheen wat het allemaal zo rommelig maakt. Dat maakt het leven aan boord ook niet plezierig en Asha heeft er dus ook zwaar problemen mee. Aanvankelijk leek het goed te gaan, ze ging er zelfs prat op niet meer zeeziek te zijn geweest sinds Barbados maar nu heeft ze toch weer last. Het pilletje wat ze daarna toch heeft ingenomen is alweer uitgespuugd, nu zit er een pleister achter haar oor en van eten komt niet veel. Elk nadeel heb zijn voordeel plachtte Johan Cruijf te zeggen en het voordeel is dat ze wat pondjes af valt. (dat wil ze zelf hoor!). Ik heb er geen last van want Asha had in de haast voor vertrek toch wat eten kunnen voorbereiden en beschik nu over kant en klare maaltijden, even opwarmen is genoeg. Behoudens de salade dan die weer zo uit de koelkast gegeten kan worden. En vanouds smaakt alles heerlijk. Morgenvroeg verwachten we dan aan te komen. Met gemengde gevoelens want hadden wat meer tijd ingeruimd voor de oostelijke Carieb. Aangekomen in Bonaire zullen we horen hoe de gezondheid van mijn zus Ilse is. De kans bestaat dat we direct door moeten naar Curaçao maar het kan ook zijn dat we langer in Bonaire kunnen blijven. We zullen het zien. De laatste keer dat we contact hadden voor vertrek uit Dominica had ze volgens haar nog wel even. Hoe eea uit gaat pakken en wat ik nog voor haar kan betekenen moeten we nog bespreken. De afstand Bonaire Curacao is vlot te overbruggen, 38 mijl en wind en golven mee. Zeg maar 7 uur, daarna moet natuurlijk wel ingeklaard worden en een goede ligplaats gevonden.
Er is een Marina en we kunnen aan de mooring, afhankelijk van de tijd die we denken in Nederland nodig te hebben geniet de Marina de voorkeur uit veiligheids oogpunt. Als de tijd ons gegeven is kunnen we dat allemaal voorbereiden in Bonaire.